De StarTAC mobiele telefoon is de opvolger van de MicroTAC. Motorola heeft het toestel in vele varianten geproduceerd.

De telefoon wordt in 1996 geïntroduceerd en is al direct bijzonder populair vanwege zijn vorm en gewicht: inklapbaar en zo rond de 130 gram. Wat bij de DynaTAC en MicroTAC nog niet was gelukt, lukt nu wel: een telefoon maken net zo compact als de Communicator in Star Trek. Motorola noemt de StarTAC een “wearable cellular telephone”. In elk geval is het destijds bij de introductie de kleinste cellulaire telefoon ter wereld en de eerste met een trilfunctie.
De eerste modellen zijn analoge toestellen voor gebruik op het Amerikaanse cellulaire AMPS netwerk: de StarTAC 6000 en 8000 series. Later komt daar de StarTAC ST7xxx serie; het zijn de digitale telefoons voor de TDMA en CDMA netwerken in de VS. Dan komen ook de GSM varianten beschikbaar, aanvankelijk voornamelijk bestemd voor de Europese markt. Modellen zijn de StarTAC 70, 75, 80, 85, 130 en de M6088. Belangrijkste verschillen tussen al deze laatste modellen zitten hem in de frequentiebanden waarop ze functioneren. Zo is de StarTAC 75, die in 1997 verschijnt, de enige die uitsluitend in de 1800 MHz band (2G) werkt en is de M6088 een dual band toestel (900 en 1800 MHz).
De StarTAC 130 en de M6088 zijn de enige modellen waarin een 2FF SIM past, alle andere modellen werken met het grote 1FF formaat.

Het museum heeft de StarTAC 75 en de StarTAC M6088.